margaritas a los cerdos

tocante ó desexo

Respóstolle o comentario do derradeiro post a Pawley “en aberto”: o ben nace, ó meu ver, do desexo. De feito o desexo é o ben. Pero é un ben escurridizo, levado polos ventos do tempo que son tornados. O tempo, dito de maneira cursi, é o pentagrama do desexo. So somos desexo no tempo. O desexo aparécese en forma de memoria, en forma de ilusión, en forma de sensación da pel, pero todo é desexo. Coñecer as lóxicas do desexo é o mais difícil e o mais doloroso porque é desentrañar o que somos, puras existencias escupidas ó mar do desexo. Mais ese mar non é o que din. Ese mar é noso, e podemos facelo calmo ou bravo, e ter un mar en calma é o mais marabilloso, o mais pracenteiro, o mais doce; é en definitiva TODO, O ÚNICO. E que sexa o único trabucounos, fíxonos crer que o único so pode ser outra maneira de existir, so pode ser Deus. Cando o único é a nosa vida, e outra maneira de existir non é posible máis que coma paradoxa, refuxio das almas sufrentes. Digno refuxio, por suposto, pero viver é exporse ós contratempos da tempestade, do desexo. Permitídeme repetir de novo o poema de Brecht:

CONTRA LA SEDUCCION
No os dejéis seducir:
no hay retorno alguno.
El día está a las puertas,
hay ya viento nocturno:
no vendrá otra mañana.
No os dejéis engañar
con que la vida es poco.
Bebedla a grandes tragos
porque no os bastará
cuando hayáis de perderla.
No os dejéis consolar.
Vuestro tiempo no es mucho.
El lodo, a los podridos.
La vida es lo más grande:
perderla es perder todo.

Febrero 2021

tocante ó desexo

Referencias (TrackBacks)

Comentarios

Archivos

Documentos